HYMNUS IN HONOREM QUIRINI MARTYRIS, EPISCOPI ECCLESIAE SISCIANAE
Insignem meriti uirum,
quirinum placitum deo,
urbis moenia Sisciae
concessum sibi martyrem
conplexu patrio fouent.
Hic sub Galerio duce,
qui tunc lllyricos sinus
urgebat dicionibus,
fertur catholicam fidem
inlustrasse per exitum.
Non illum gladii rigor
non incendia, non ferae
crudeli interitu necant,
sed lymfis fluuialibus
gurges, dum rapit, abluit.
Nil refert, uitreo aequore
an de flumine sanguinis
tinguat passio martyrem,
aeque gloria prouenit
fluctu quolibet uuida.
Summo pontis ab ardui
sanctae plebis episcopus
in praeceps fluuio datur
suspensum laqueo gerens
ingentis lapidem molae.
Deiectum placidissimo
amnis uertice suscipit
nec mergi patitur sibi
miris uasta natatibus
saxi pondera sustinens.
Spectant eminus e solo
doctorem pauidi greges;
nam Christi populus frequens
riparum sinuamina
stipato agmine saepserat.
Sed Quirinus, ut eminens
os circumtulit, heu, suos
exemplo trepidos uidet;
nil ipse proprii memor
inter stagna periculi
confirmat pia pectora
uerbis mitificis rogans,
ne quem talia terreant
neu constans titubet fides
aut poenam putet emori.
Dicentem fluitantibus
amnis terga uehunt uadis
nec substrata profunditas
saxoque et laqueo et uiro
audet sponte dehiscere.
Sensit martyr episcopus
iam partam sibi praeripi
palmam mortis et exitus
ascensumque negarier
aeterni ad solium patris:
'Hisu cunctipotens', ait,
'haudquaquam tibi gloria
haee est insolita aut noua
calcare fremitum maris
prona et flumina sistere.
Scimus discipulum Petrum,
cum uestigia tingueret
mortali trepidus pede,
dextrae subsidio tuae
subiecisse salum solo;
Iordanem quoque nouimus
tortis uerticibus uagum,
dum fertur rapido impetu,
ad fontem refluis retro
confugisse meatibus.
Haec miracula sunt tuae
uirtutis, domine, ut, modo
suspendar leue praenatans,
summo gurgite fluminis
cum collo scopulum traham.
Iam plenus titulus tui est
et uis prodita nominis,
quam gentilis hebet stupor:
absoluas, precor, optime,
huius numc animae moras.
Quid possis, probat amnicus.
qui uectat silicem, liquor.
hoc iam, quod superest, cedo,
quo nil est pretiosius,
pro re, Christe deus, mori!'
Orantem simul halitus
et uox deserit et calor,
scandit spiritus ardua,
fit pondus graue saxeum,
corpus suscipiunt aquae.
| Prudentius | Christian Latin | The Latin Library | The Classics Page |